اثرات هیستوپاتولوژیک عصاره الکلی گل گلرنگ (carthamus tinctorius l.) بر بافت مغز، کبد و کلیه در نوزاد موش سوری

زمینه و هدف: گل های گیاه گلرنگ (carthamus tinctorius l.) جهت تهیه رنگ و طعم در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می گیرند، ولی عوارض آن در دوران شیردهی بر نوزاد مشخص نشده است. این مطالعه به منظور بررسی اثرات احتمالی مصرف این گیاه در دوران شیردهی بر روی بافت های مغز، کبد و کلیه نوزادان موش سوری انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 32 سر موش ماده آبستن، از نژاد سوری بطور تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند. پس از زایمان به گروه 1 (گروه شاهد)، سرم فیزیولو‍ژی و به گروه های 2 تا 4 عصاره متانولی گلرنگ به طور روزانه و به مدت 25 روز (تا پایان دوره شیر دهی) به ترتیب با دوزهای10،20 و 40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و به صورت داخل صفاقی تزریق شد. مقادیر پارامترهای هماتولو‍ژیک نوزادان در پایان دوره آزمایش مورد سنجش قرار گرفت. نمونه های بافتی کبد، کلیه و مغز نوزادان نر پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین از نظر آسیب شناسی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها پس از اطمینان از نرمال بودن به کمک آزمون های آماری anova و شفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: عصاره گلرنگ اختلاف معنی داری در تعداد گلبول های سفید، قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت گروه های تیمار با گروه شاهد نشان نداد. در آسیب شناسی بافتی بر خلاف گروه کنترل در کلیه ها، کبد و مغز موش های نوزاد تیمار شده با عصاره آسیب های ملایم تا شدیدی مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج بررسی حاضر نشان داد که مصرف عصاره گل گلرنگ در مادران شیرده، برای نوزادان سمی بوده و باعث ایجاد آسیب هایی در بافت های کبد، کلیه و همچنین مغز می شود. لذا بهتر است از مصرف آن در دوره شیردهی خودداری گردد.